Budowniczowie strzelistych katedr i kościołów stali przed problemem przykrycia budynku o dużej powierzchni na znacznej wysokości. Stosowane w budowlach romańskich sklepienie kolebkowe opierało się na masywnej ścianie, którą budowniczowie gotyku starali się wyeliminować, by nadać budowli lekkość i strzelistość.

I tak podstawowym dla stylu gotyckiego stało się sklepienie krzyżowo-żebrowe. Powstało ono z przecięcia dwóch sklepień kolebkowych charakterystycznych dla wcześniejszej sztuki romańskiej. Trójkątne pola sklepień krzyżowo-żebrowych dzielono się na mniejsze trójkąty i tak pojawiło się sklepienie gwiaździste, zaś ukośnie przecinające się żebra układają się w sklepienie sieciowe. Ułożenie wysklepek pod różnymi kątami tworzy sklepienie kryształowe.

Na zdjęciach poniżej widoczne jest mniej znane sklepienie piastowskie -odmiana sklepienia krzyżowo-żebrowego, w której zastosowano dodatkowy punkt podparcia na jednym z boków – wyprowadzane z niego żebra dzielą sklepienie na trzy duże pola, z których każde dodatkowo podzielone jest jeszcze na trzy części, co w efekcie tworzy układ dziewięciu trójkątów. Nazywane też trójpodporowym lub piastowskim, gdyż właśnie na Śląsku, za panowania Piastów zdobyło sobie sporą popularność. Sklepienie takie podziwiać możemy w nawach bocznych Kościoła NMP na Piasku, którym przydają one dodatkowej strzelistości jako że świątynia jest bazyliką (wszystkie trzy nawy tej samej wysokości-na zdjęciach), w nawach bocznych kościoła św. Krzyża i w części naw bocznych Katedry.